Adwentowe nadzieje

Trochę  się pośmiałam, bo na Facebooku jak napisałam, że Adwent tuż, tuż a śniegu nie widać, to wzbudziło to jakieś ożywienie w "chwaleniu się", że w Polsce śnieg jest, że Warszawę przyprószyło, że w moim rodzinnym mieście też jest już śnieg...oj, ja to wszystko wiem. Ale nic nie poradzę, że duszę i potrzeby mam wg polskiej natury, i choć wiem, że nie mam szans na zobaczenie śniegu, to i tak takie telefony, jaki własnie odebrałam z Radomia: "nie mogę do Ciebie zadzwonić na skype bo własnie nam wyłączyli prąd, a ja odśnieżam bo sypie tak jak jeszcze nigdy nie widziałem", nie wzbudzają we mnie ogromnej radości!
No nic, będąc w Jerozolimie trzeba się liczyć z takimi brakami jak nieobecność śniegu. Choć w zeszłym roku, ale dopiero w lutym, miałam tę przyjemność zmarznąć na ośnieżonym Hermonie. A we wspólnocie mam siostrę z Filipin, która nawet śniegu na oczy nigdy nie widziała, i ma nadzieję, że zobaczy go w Izraelu.
A może jednak spadnie i w Jerozolimie?