Ach ci nadzwyczajni szafarze...

Na posiedzeniu plenarnym 20.02.1987 r. Papieska Komisja do spraw Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego  w swej odpowiedzi wyjaśniła niektóre nieodpowiednie interpretacje związane z funkcją nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej.

Wątpliwość przedstawiona Komisji została sformułowana w następujący sposób: «czy nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej, wyznaczony do tej funkcji zgodnie z kan. 910 § 2 i 230 § 3, może wykonywać swoją funkcję nawet wówczas, gdy są obecni w kościele, chociaż nie uczestniczą w celebracji Mszy Świętej, szafarze zwyczajni, którzy nie mają jakiejkolwiek przeszkody».

Odpowiedź była negatywna; tzn. zawsze, gdy są w kościele szafarze zwyczajni — diakoni lub kapłani -, którzy nie mają jakiejś przeszkody, szafarze nadzwyczajni nie mogą wykonywać swojej zastępczej funkcji, bez względu na to, w jaki sposób zostali do tej funkcji wyznaczeni, czy to na sposób stały, jak to jest w przypadku akolitów, czy też ad hoc zgodnie z kan. 230 § 3. Jak z tej odpowiedzi wynika, funkcja szafarza nadzwyczajnego jest zawsze zastępcza w stosunku do szafarzy zwyczajnych i nigdy nie należy jej nadużywać.

http://mateusz.pl/czytelnia/as-nsk.htm

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/adhortacje/christifideles.html#m2  - nr 23 

Uwaga, teraz będę kopała pod sobą dołki, bo napiszę niestety o nadużyciu w przypadku zakonnic.

Sytuacja, która niestety powtarza się co niedzielę.

Przed Eucharystią siostra idzie do kaplicy adoracji i wyjmuje Konsekrowaną Hostię z monstrancji i zanosi ją do Kościoła głównego, by podczas Eucharystii kapłan ją dał do spożycia i konsekrował nową do Adoracji.

Dziś okazało się, że siostra,która tak zrobiła, połamała także Hostię Konsekrowaną. Ta siostra, po zwróceniu jej uwagi, że popełniła nadużycie, broniła się mówiąc, że jest szafarzem nadzwyczajnym. Niestety, już kolejny raz taka sytuacja się powtórzyła, z tym, że poprzednim razem siostra, która to zrobiła, nie była nadzwyczajnym szafarzem, a usprawiedliwiała się mówiąc, że jest zakonnicą....

I co?

Zajrzałam, pobieżnie, na powyżej przytoczone strony, i niestety ból mojego serca tylko się wzmógł.

Niestety przeraża mnie to równanie zwyczajnych szafarzy Najśw. Eucharystii z nadzwyczajnymi. I przeraża mnie to "szarogęszenie" się zakonnic w Kościele.

Czemu nie potrafimy szanować mądrości Kościoła?

Ja wiem, że siostry bardzo kochają Pana Jezusa. Wiem, że może i z większym szacunkiem dotykają Hostii Konsekrowanej, większym niż niejeden kapłan.

Ale wiem, że łatwo zaciera się granica między miłością a z lekceważeniem świętości. Tzn. widząc, jak zakonnice puryfikują podczas Eucharystii, a kapłan siedzi. Jak zakonnice chowają Najśw. Sakrament, a kapłan klęczy z tyłu kaplicy - wątpię w sens naszej modlitwy o powołania kapłańskie. Po co?

A na Polaków patrzy się jak na zacofanych, ciemnych i konserwatywnych fundamentalistów. I taki dla niektórych był Jan Paweł II. Bo klękają na podniesienie, bo klękają przed Najśw. Sakramentem na dwa kolana...

A ja Bogu dziękuję, że w mojej rodzinie jak byłam mała to uczono całować kapłana w rękę. I pomimo, że poznałam życie kapłańskie naprawdę bardzo z bliska dzięki naszemu cudownemu charyzmatowi zakonnemu i naszej misji wśród nich, mogłabym nadal całować ręce kapłańskie. Bo tylko te ręcę są namaszczone by sprowadzać Boga na ziemię.

Cieszę się, że nasz Ojciec Założyciel dał nam także misję wynagradzania za kapłanów, za grzechy popełniane wobec Eucharystycznej obecności Jezusa.

Ale czuję, jak jesteśmy biedne, gdy same popełniamy te nadużycia. Czasem jest mi tak bardzo wstyd.