Lecz oni milczeli...Łk 14, 1-6

 Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę. 

      Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: «Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?». Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. 
      A do nich rzekł: «Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?». I nie zdołali Mu na to odpowiedzieć. 

Jezus przychodzi do ludzi, którzy Go śledzą, czyhają na Niego chcąc Go pochwycić na czynie lub słowie niezgodnym z prawem.

A On idzie do nich zjeść z nimi posiłek. W Szabat. I rozmawia z nimi.

Pozornie stwarza wszelkie warunki do tego aby ponieść klęskę.

Kim są ludzie, których dziś się obawiamy? Którzy zarzucają nam łamanie prawa?

Czy idziemy do nich aby rozmawiać, usiąść do stołu?

Boimy się tak wiele razy, że do rozmowy o Bogu nie jesteśmy przygotowani, że to zadanie dla księży, ludzi którzy studiowali teologię. Ale człowiek, który przychodzi do nas i pyta nas o nasze życie wiary nie szuka mądrości. Najczęściej chce nas ośmieszyć, chce ośmieszyć nasz sposób myślenia czy życia, pokazać nam jak zostaliśmy zmanipulowani przez Kościół, indoktrynowani.

Czy jesteśmy przekonani, że tak nie jest?

Żeby odpowiedzieć na to pytanie trzeba spojrzeć na swoje życie i zobaczyć za co jestem wdzięczny Bogu. Co w moim życiu rozpoznaję jako łaskę z Jego dobroci. Jakie były momenty gdy doświadczyłem Bożego działania.

To jest dogmatem w naszym życiu nie do naruszenia. Nikt nam tego nie może odebrać, zarzucić kłamstwo bo to jest nasze doświadczenie wiary.

Nie potrzeba wielkich słów, tylko przekonania, że moje doświadczenie Boga jest prawdziwe. 

Ja często zapominam jakie są dogmaty, kiedy zostały ustanowione lub jakie były sobory na świecie. A studiowałam teologię, a jakże!

Ale nie zapomnę, że największy skarb jaki otrzymałam pochodzi od Boga przez Kościół: mój chrzest święty i dzięki temu moje życie w łasce Chrystusa, i wszelkie inne łaski, których doświadczyłam na przestrzeni mojego życia.